Tíminn og við

Erfitt getur verið að eiga pabba sem er svo oft utan við sig að hann man ekki hvað var sagt við hann fyrr um morguninn eða er að skilja það að  lítill karl er bara 10 ára og á ekki að vera að hugsa um mál sem eru langt fyrir utan hans tilfinningarþroska.  Prinsinn minn hugsar mikið ...stundum of mikið , skilur mikið en er engan vegin að sætta sig við svona pabba oft á tíðum.. en svo koma góðar stundir þar sem allt þetta óþægilega hverfur í skuggann og lífið er frábært og þá er það drengur með sjálfstraustið í lagi sem skín í gengum allt saman. Í raun og veru er hann löngu búinn að ýta því til hliðar afhverju pabbi hans er svona, þetta er búið að vera til staðar helminginn af hans lífi.  Fáranlegt að hugsa tilbaka, hugsa um tímann sem liðinn er og samt er eins og þetta allt hafi gerst í gær.   Alltaf er það e-ð sem minnir á, þegar minn ektakarl er sérstaklega illa fyrirkallaður og mikið um höfuðverkaköst...þá koma pínu hnútar og eins það að sjá hann upplifa það að hann sé svo minnislaus. Það er erfitt. Minn ektakarl sem gleymdi aldrei neinu, verri en fíllinn, er núna með litla svarta bók þar sem allt/flest er skrifað niður. 

Fyrir löngu síðan las ég tilvitnum sem hljóðaði einhvern vegin svona.....það sem verður að gera er yfirleitt hægt að gera og þetta hef ég margsannað og ætla að halda áfram að sanna það.

þar til næst...

Staðreyndir lífsins...njóta

Mð þögninni ávinnst lítið, kannski það að hún gerir okkur veikari fyrir.  Alltof oft eða já yfirleitt tala ég mig í gegnum erfileika eða þúfurnar sem verða fyrir mér. Oft er sá sem hlustar alls ekki tilbúin fyrir það sem ég segi og ég tek oft ekkert tillti til þess.  Lífið er spurning um val og ákvarðanir og allar ákvarðanir eru réttar þegar við tökum þær en kannski ekki á eftir...þá réttlætir maður oft sínar ákvarðanir og lifir með þeim.   En við lifum ekki mörg í konfektkassa en við og við lendir maður þar og þá er um að njóta þess.

Þessa dagana er allt á rólegu nótunum og þá að sjálfsögðu er um að gera að nota tímann og leggjast í flensu, besti tíminn til þess, manneskjan sem aldrei er veik og þá er valinn þessi gæðatími.  Of veik til að lesa þá er ég veik segja margir!

Dagarnir fyrir flensu voru skemmtilegir, ömmusonur lærði að baka einn daginn og vandaði sig mikið við að sleikja deigið innan úr skálinni og kremið var tekið með sömu græðginni.                                          Svo var boðið til veislu og það var stoltur ungur maður sem gerði það.   Nú er hann líka að verða fullgildur skólastrákur, búið að innrita hann í grunnskólann og helst vil hann nú byrja á morgun enda búinn að hitta skólastjórann á fundi.  

Margar góðar minningar á ég um Sædýrasafnið..þar sem pabbi var ansi duglegur að fara með okkur systkinin og svo ég með minar elstu tvær.  Um daginn bauð ég múttu minni, örverpinu mínu og ömmusonunum tveimur í Húsdýragarðinn.  Ansi hált var úti svo langamman rölti þetta  meðfram girðingum..með öryggið á oddanum, þar sem ég var á fullu að leiða tvo litla álfa yfir svellinn en hún var ákveðin og rölti þetta á eftir okkkur.  Hvíti refurinn vakti mikla lukku sem og júgrin á einni kúnni sem þurfti risastóran brjósthaldara...svo hún stigi ekki ofan á brjóstið sitt...engin leið að kenna þessum drengjum að þetta væi nú ekki brjóst ...bara spenar .

Þegar heim var komin settist ég niður með heimasætunni og bað að hana að hugleiða hvenær ég ætti eftir að upplifa þetta með henni, dóttur hennar og barnabörnum.  Miklar pælingar fyrir unga konu sem er alltaf á leið út í heim...en við urðum sáttar við að það yrði þegar ég yrði svona 83 ára.....já ..þvi ef hún er 22 ára...eignast barn í fyrsta lagi segir hún eftir 8 ár, þá yrði það barn kannski að eiga barn eftir 30 ár, og til þess að barnið þess yrði Húsdýrahæft með langömmu sinni...mér....svona  4 ára....tjí.  Mamma mín er bara 72 ára...  Algjör forréttindi að eiga mömmu.

 

 

 

þar til næst..