Hvað sem yfir okkur dynur munu tengsl okkar varðveitast

Hægt og bítandi vinnur maður sig úr örvæntingunni yfir í vonina sem er svo miklu betri staður.  Takmarkið er núna að fara í myndatöku með allan hópinn..afleggjarana.. áður en minn ektakarl fer í myndatöku af sínu fallega höfði.  Langt síðan við förum haft alla okkar afleggjara á sama staðnum, dóttlan okkar frá Danaveldi að koma...með lítið kríli innvortis og heimasætan ekki stungin af í aðra heimsálfu og viti menn, fíkillinn í góðu standi.  Má þá ekki segja að lífið sé bara frábært.   Að eiga 4 drengi sem allir eru á fullu í fótboltanum er orðið lífstíll...leikir oft á sömu dögunum og æfingarnar allar í setti...sömu dagana líka. Sá yngsti 4 ára bíður spenntur eftir að byrja og sá elsti man þá tíma þegar hann var með boltann á tánum þó stuttur tími væri. Fjárfesting í Lacy boy stól í Egilshöllinni væri ekki slæm hugmynd þar sem ég get hvílt hug en samt haft augu á ömmustráknum.   Prinsinn er farinn að bjarga sér sjálfur og meira en það, ekkert kvapp um að skutla sér, segir bara mamma hafðu ekki áhyggjur ..ég bjarga mér.  Suma daga er einsog allar hugsanir um sjúkdóminn séu hraktar í burtu en eitt lítið atvik kemur alltaf öllu af stað aftur...og alltaf er það ég sem er boðberi vondra frétta því oft er það svo að best er að vera í skugganum og taka þátt í þvi sem hentar best og opna ekki augun fyrir því slæma.  En ég verð bara þar.

Margt svo skemmtilegt sem ég er að fara að gera, skreppa til Osló með góðu fólki og fara á eina ráðstefnu og jú slaka á, á meðan minn ektakarl rekur búið með hjálp góðra manna.  Eins er bekkurinn minn að fara að Reykjum og jú ég hlakka jafn mikið til og þau og aftur reynir á minn mann.  Toppurinn á tilverunni er svo að fara með henni elsku múttu minni og systir til Danaveldi þar sem við ætlum að hlæja, skoða og taka Eurovisionið í nefið.   Karlinn minn elskulegi segir mig vera að flýja sig...og já ég er að gera það og sýna honum fram á það að hann getur það sem hann vill og ætlar sér.  

Myndatakan hjá honum í næstu viku er þarna á bak við allt þetta gaman og ekkert að kvíða svo sem...en lífið er aldrei einfalt og engin veit sína æfi fyrr en... strákarnir láta okkur að minnsta kosti ekki leiðast og það er þreytt fólk sem leggst á koddann sinn á kvöldinn...

Muna bara vertu það sem þig langar að vera, það sem þú átt að vera.  Ég skal styðja þig næstum alla leið.  Vertu bara eins dugleg/ur í þvi og þú getur.

..þar til næst

Þriðju lotu að ljúka

Mikið framtak sem fór hér fram í dag...kort í umslögum sum hver, voru  lesin, jólakort heita þau víst.  Búin að vera gjóa augunum að þessu fjalli þarna í nokkrar viku eða hvað...hvenær voru jólin?  Sumt er bara ekki tími til eða hugsun á að gera.  Þessi tími fer allur á einn stað...er bara tíminn frá því að minn ektakarl fór síðast í aðgerð og á morgun er það síðasti lyfjaskammturinn. Var alls ekki viss um það hvort lyfin kæmu í hús þar sem minn maður hefur verið ansi slappur síðustu skiptin og þau farið virkilega illa í hann.

Kvíði, spenna, álag, gleði, svo mörgu að sinna en alltaf tími til að gera einmitt það sem ég vil vera að gera en ekkert endilega það sem ég þarf að gera enda kemur það oftast að mér aftur í einhverri annarri mynd þá. 

Heimasætan að gera mig ...,já það er hægt..var bara búin að tapa geðheilsunni fyrir,  ödipusarduld eða skynjunarmyndir er ekki e-ð sem ég kýs mér að liggja yfir þegar prinsarnir þrír eru sofnaðir...þá vil ég ekki tala og ekki hugsa!  Heimasætan er líka sú sem fær mig til að fá hláturskast öðru hvoru...litla stelpan mín sem fer hálfan höttinn í leit að ævintýrum...en veit ekki hvar hlutirnir eru geymdir hér í eldhúsinu.   Ekki annað hægt en að hafa gaman að henni...segi alltaf að hún er skýrt dæmi um hvernig fólk getur forgangsraðað eftir áhuga. 

Er alveg búin að fatta það afhverju við konur erum ekki að eiga börnin fram á elliheimilisaldur...já er að nálgast hann í reynslu...það getur ekki verið hollt að eiga börn á öllum stigum skólakerfisins og held að einnig að ég sé ekki forrituð fyrir þetta allt saman að minnsta kosti er þetta allt farið að ruglast svolítið fyrir mér.  Oft á tíðum velti ég því nefnilega hver er á hvaða stigi...þó að aldursmunurinn er mikill þá er þörfin fyrir eða á mig...enn til staðar. 

Höndin  er óspart notuð sem...talaðu við hendina þegar ég er yfirfull af vitneskju um ekki neitt og er að hlaða upp...takk reynið síðar!