vont..vont en svo æðislega gott!

Vont gott er tilfinningin að fara til sjúkaraþjálfarans, gæti stundið lamið hann en svo kemur þessi léttir sem einmitt fær mig til að hugsa til hans þegar  aumu svæðin eru orðin meiri að flatarmáli en afgangurinn af mér

Frábært þegar þessi aðili segir í símann, já blessuð...getur þú komið á morgun

Þar sem ég svo ligg þarna hjá honum og hann að hamast á þessu þreytta holdi þá er alltaf svo gaman að heyra í öðrum þarna í kring sem eru komin í sama tilgangi, margir tala einmitt um að hafa verið að hugsa lengi til hans..sjúkraþjálfarans...og það er svona stunutónn í röddinni.    Undrast alltaf jafn mikið að það eru fleiri eins og ég....er semsagt ekki svo einstök...það eru fleiri sem sinna sér ekki alveg nógu vel!

Fíkillinn minn er enn inni á Vogi og lætur vel af sér..er enn inni á sjúkragangi sem er  skiljanlegt miða við ástandið á henni en hún er búin að ákveða að fara í kvennameðferðina sem þýðir að hún fer á Vik...eftir 10-20 daga.  Þangað til verður hún inni á Vogi. 

Þessir nokkru dagar sem eftir eru að sumarfríi verða notaðir í dekur..við mig og aðra..og þá mikið af því.  Hvað það verður....það fer eftir hvort allir verða svona sætir í sér eins og sjúkraþjálfarinn sem sagði ..já á morgun...ekki málið..

Þar til næst

 

að gráta í hljóði?

Lítill ömmustrákur var búinn að hlakka mikið  til að vera í sumarfríi, sumarfrí var þá  eitthvað hugtak sem prinsinn minn var búinn að tala mikið um og gera svo miklu meira úr.   Allt sem stóri frændi talar um það ætlar ömmustrákur að gera líka og sættir sig illa við að geta ekki gert það á sama tíma og frændinn því þeir jú ætla að gera allt saman!  Frændi er sterka stoðin hans, fyrirmyndin og átrúnaðargoðið hans.  Erfitt hlutverk fyrir prinsinn en með smá púsluspili er hægt að fara á óskum beggja, þræða veginn.

Í morgun var það rútinan á ný, leikskólinn með öllum vinunum og prinsinn ætlaði á fótboltanámskeið.  Lítil hönd laumaðist  í ömmuhönd þegar að leikskólahliðinu kom og inni vildi lítill karl faðma ömmu sína. Hann ítrekaði fyrri ósk síma um að hann yrði sóttur eftir kaffi sem og amma hans gerði.   En þegar hann fór að ræða við frænda sinn yfir kvöldmatnum um hvað hann hefði lært nýtt í boltaskólanum og hvað hann hefði verið að gera þá sagðist hann hafa  verið leiður í dag..leiður að sjá ömmu fara og hann fór ekki með henni.  Ömmuhjartað var aumt og sagði en amma kemur aftur.  Já ég veit það en það er svo erfitt að sjá þig fara amma að ég grét inni í mér en... svo varð ég glaður þegar ég fór út að leika með vinunum.

Það var stoltur strákur sem sofnaði í kvöld, ánægður með daginn, ánægður hvað hann væri orðinn duglegur í sundi, ánægður með að geta rennt sér einn í rennibrautinni.  Skin og skúrir...

vertu bara vinur minn

Að geta gleymt sér

 Mér fer fram í að aðlagast nýjum hlutum!  Eins gaman sem mér þykir að bjóða fólki í mat  þá er það merki um ellihrumleika að gleyma þvi að ég hafi boðið einhverjum í mat.    Tíminn líður bara...á brott..furðuhratt að allt einu er klukkan það sem ég sagði gestum að mæta og ég bara í kaffispjalli út í bæ.   Broslegt er það því ég ætlaði að bera fram jólamat sem tekur smá undirbúning og minn maður jú var búin að sjóða kartöflur en annað var mitt að gera en gestirnir verða erlendis um jólin þannig að ég ætlaði að láta jólastemmingu svífa hér yfir.   Jú jú ekki vantaði það að þau voru róleg, mætt á staðinn enda vön ýmsum uppákomum þegar þau mæta hingað en ég notaði töfrasprotann og forrétturinn kom fljótlega....tveir tímar í skinkuna...og svo var endað á himneskum eftirrétti og allt undir fallegri jólatónlist.   Góð vinkona úr næsta húsi mætti og gerði grín að þessu öllu en eins og stjörnuspáin segir til um í dag þá er gott að eiga góða vini. 

 
Samskiptastíll þinn er fljótandi og fólk skilur þig án mikillar fyrirhafnar og margra orða. Þú treystir þvi að það vitir hvað þú meinar og flækir ekki málin.                                                                             

Allan tímann var hægt að sitja úti, veðrið yndislegt og þetta var frábær kvöldstund þrátt fyrir engan undirbúning sem ég er yfirleitt best í.

 Minn ektakarl núna á hnjánum að bera á pallinn eða koníakstofuna hans eins og hann vill meina að pallurinn sé..ekki það að hann drekki það eðalvín heldur að þetta er hans griðarstaður.  Er búinn að vera hress og alltof duglegur eða of hlýðinn eins og vinirnir segja...en hvað get ég sagt..þetta er yndislegur karl sem ég á.

Þar til næst

þvottur

Nei þetta er öllu rólegra líf þegar fíkilinn er kominn inn  og ég get reynt að veita mínum ektamanni einhverja athygli. Langar reyndar að veita engum athygli, liggja bara upp í rúmi og lesa, mitt er valið og enn tek ég þá ákvörðum að fara á fætur.

Vikan sem minn ektakarl tekur  lyfin þá er hann bara þreyttur, vinnur til hádegis og kemur þá heim og leggur sig, fer svo eitthvað að dútla en vika tvö þá er allt miklu verra, mikil ógleði, mikill pirringur og þreyta.  

Prinsinn og ég erum að finna taktinn í öllu álaginu, reynum að hugga okkur saman og ræða málin.  Stjúpsonurinn er hjá okkur enn sem er frábært og held bara meira að segja að fýla það...að hafa böggandi stjúpu yfir sér...líka gaman fyrir þá bræður að vera saman og læra að taka tillit til sérþarfa hvors annars...en slæmt getur það verið þegar ömmusonur er kominn í slaginn!

 En nú er pása...ömmusonur farinn til pabba síns og við öll hætt við að fara til Siglufjarðar....ætlum að örverpast hér heima og reyna að gera sem minnst nema akkúrat það sem við nennum og viljum.

Góðar fréttir af Danafaranum ..og af heimasætunni í Víetnam er það að frétta að hún..ojabjakk..át snák eða slöngu...hjartað og alles en var áður búin að prófa engisprettur...og hmm..voffa!             Er núna búin að láta alla nágranna vita að gæludýrin þeirra verða í hættu þegar hún kemur heim. 

Þar til næst 

í skotgröfunum

Veit að ég er á fullu ofan í djúpri holu þar sem allir moka yfir mig en ég tók þessa ákvörðun um að fara þarna ofan í....og vinn mig upp...ask...hafi það!

 

Ef ég ætti eina ósk þá væri óskin sú að hafa fleiri hendur en hér eru aðeins of margir einstaklingar sem þurfa faðmlag og styrk að ég er varla að standa mig. 

 

Fíkillinn min komst ekki að á Vogi í vikunni, henni var vísað í fangageymslur því þar ætti svona veik manneskja heima.  Skil alveg að þeir vilji að hún sanni sig en ef svona veik manneskja getur það sjálf og án hjálpar þarf hún þá nokkuð að komast þar að eða aðrir yfirleitt.  Kerfið er ekki hannað fyrir aðra en þá sem eiga aðra að, einhverja sem eru til í að borga þúsund krónurnar fyrir mínútu samtal dag eftir dag upp á Vogi ...já til að sanna sig og til að skutla sér upp á Vog til að láta sjá sig.   Sjáið þið veikan fíkill taka strætó fram og tilbaka til að láta sjá sig og sanna sig.  Auðvitað mundum við vilja sjá það gerast en ekki er það ég sem er að sækjast eftir því að hún komist þar að.  Hún er að gera það sjálf og þarf aðstoð við það.

Svo má ekki gleyma kerfinu  þar sem maður þarf að þekkja mann til að komast fyrr að! 

 

 

Er núna reyndar farin að efast um að geðheilsa mína haldi yfir öllu ógeðinu sem ég hef heyrt  í samræðum mínum við hana, ógeð sem flestir vilja loka augunum fyrir en þarf að taka á en ekki eins og það sé eitthvað nýtt bara ég að vakna aftur inn í gamla draum.

Eins var ég að velta þvi fyrir mér að ég treysti eiginlega engum lengur til að tala við, lögreglu eða ráðgjöfum. Þetta kemur alltaf aftan að manni aftur.   

 

En í skemmtilegar sögur, hetjan mín er að fara til Danmerkur í fyrramálið og þar er manneskja með allt á hreinu og veit hvað hún vill.   Fór til hennar og hélt að ég ætti að pakka niður fyrir hana en nei nei hún var búin að redda því og vildi bara fá að tjatta við múttu sína. Reynar er seinkun á fluginu sem gerir mína frekar stressaða en hún fær að sofa lengur út..horfa á það jákvæða. 

 Þar til næst

 

Halda í vonina

                       Aftur, aftur og svo miklu meira.

Alltaf á leið niður, langt niður.

Við erum hér, alltaf til staðar

Hjörtu okkar slá í takt

Þú veist að við finnum til.              

Það eykur þína vanlíðan

                       Ef eitt faðmlag gæti lagað,

                       bætt og aukið von.

                       Við erum hér, alltaf fyrir þig.

 

Meira af kóngulóarbitum

Verð að setja þetta myndband hér inn en góð vinkona sendi mér slóðina. 

Heyrði í heimasætunni í Víetnam í morgun. Hún er aftur komin í sjálfboðavinnuna en á eftir að fara eina ferð og hitta vinahóp einhversstaðar inn í frumskógi.. og segist öll vera útbitin af kónguló..þannig að líklega fæ ég hana í bitum heim.  Hlakka svo til að fá að faðma hana!

Lifum í samræmi við það sem okkur er gefið

Þriðja lota í lyfjameðferð að byrja og við hittum doksann í vikunni sem leið.  Hann virtist ánægður með hvernig minn ektakarl tæki lyfjunum og þá horfði hann á aukaverkanir sem eru þolanlegar og það er það sem er að gera minn mann svolítið ruglaðan.  Allir tala um þvílíkar aukaverkanir af lyfjum og það sést langar leiðir að viðkomandi er veikur.  Minn maður mjög slappur og utan við sig en það er ekki fyrir alla að sjá.  Hann hittir marga sem spyrja um veikindi og sumir tala um hvað hann líti nú vel út og minn maður segist oft vera í vandræðum við að segja hvað sé að honum...og þá notar hann oft orðið...bara..bara æxli eða bara í lyfja meðferð.   Við ræddum svolítið um hugtökin æxli og krabbi og það að ef við nefnum æxli þá virkar það mýkra á marga en ef við segjum krabbamein.   Svo nú á ég ektakarl með heilakrabbamein!

 

Hér eru þrjár kynslóðir minna manna að horfa á prinsinn spila fótboltaleik á Akranesi og daginn eftir spilaði stjúpsonurinn bikarleik hér í voginum og á aðalvellinum...og hann skoraði eina markið í leiknum.  Mín hoppaði af kæti því ég er að rembast við að vera góða stjúpan, gefa honum gott að borða og dæla í hann visku minni um allt og ekkert.  Kalla það góða fjárfestingu.

Fíkillinn minn ætlar sér  augsýnilega alla leið..og þá verstu sem er hægt að spinna upp svona eins og eftir  handriti af lélegri bíomynd.  Þar er það sori landsmanna sem koma við sögu, lögreglan og handjárn, lyfjaflokkarnir eins og þeir leggja sig og svo er reynt að skrölta upp á Vog svona til að minna á sig.   Ég er  í hlutverkinu ungamamma því ef henni dytti i hug að kíkja hingað þá vil ég ekki að neinn ungur maður opni fyrir henni og sjái ástandi eins og það er verst.   

Hetjan mín er á leið til Danaveldis og spenningurinn er að fara með hana...vika í þetta en hún er byrjuð að pakka og búin að panta eina kaffihúsaferð með múttu sinni áður..  Hún er yndisleg.  Brjálæðingurinn  minn í Víetnam er tröllum gefin, símalaus en ætti að vera farin að undirbúa heimferð.  Er á leið í HÍ...sálfræðiskor sem ætti að vera búbót fyrir þessa fjölskyldu ....gott ef einhver væri til að mennta sig í nuddi...og koma við á pallinum hjá mér svona við og við.

Þar til næst...

Ekki meiri drullu...

Helgin var góð....að minnsta kosti er ég komin með góða æfingu í að klæða í og úr regnngöllum....í og úr sundskýlum og knúsa svo alla  áður en farið var að sofa.  Vil samt panta minni vætu næst þar sem litlir drengir sækjast í mold og drullu....bara eins og það á að vera.

Hverjir eru bestir.....VIÐ öskra þessir frábæru prinsar.   Þeir settu á svið frjálsíþróttakeppni þar sem ég varð að vera tilbúin með vinninga fyrir fyrsta og annað sætið....auðvitað laumaði amma gamla vinningum fyrir þriðja sætið en það frumkvæði féll ekki í góðan jarðveg hjá hinum sem svo virkilega lögðu sig fram í keppninni en voru ekki að flækjast fyrir!

 

 

Mitt lið var ekki með marga vinninga í víkingaleiknum og ég er viss um að systkini mín eru að æfa sig núna fyrir næstu lotu.  Það var alveg sama í hvaða liði ég var í....ég gat ekki hitt spýturnar.  

Minn ektakarl gerði sitt í að reyna að fá stig fyrir tilþrif en það dugði lítið.       Þá er betra að hann sitji bara við grillið og láti sem hann sé að fylgjast með steikingu...og veðurathugunum með vissu millibili

 

 

 

 

 

 

 

Hér sofa núna sjö sprellar...elsti sonurinn fékk..já hann fékk að koma heima í nokkra daga á meðan pabbi hans fer á flakk og viti menn drengurinn tvítugur..mætti í vinnuna í morgun sem hann réð sig í fyrir um 7 vikum.  Kraftaverk gerast og kannski í þetta sinni gerast þau hægt!  Stjúpsynir og ömmusynir eru hér um allt hús og svo er prinsinn minn kominn upp í á milli mömmu og pabba. 

  Ég hlakka til að sjá þá allflesta trítla af stað í vinnu í fyrramálið...ég ætla að njóta dagsins!

Þar til næst